مقاله وبررسی سبکهای فرزندپروری

دانلود ورد با موضوع مقاله وبررسی سبکهای فرزندپروری دارای 8 صفحه و با فرمت .doc و قابل ویرایش و آماده برای ارائه ، چاپ ، تحقیق و کنفرانس می باشد.

 

تعداد صفحه : 8 صفحه
فرمت فایل: ورد .doc و قابل ویرایش
آماده برای : ارائه ، چاپ ، تحقیق و کنفرانس

 

قسمتی از متن نمونه:

سبکهای فرزندپروری
بهداشت رواني کودکان به شيوه تعامل والدين با آن‌ها بستگي دارد. با وجودي که هر پدر و مادري در آرزوي فراهم ساختن بهترين امکانات در خانه هستند، امّا ممکن است به شيوه صحيحي آن‌ها را در اختيار فرزندانشان قرار ندهند زيرا هنوز روش منحصر به فردي براي تربيت فرزندان اختراع نشده است. علتش اين است که هيچ دو بچه‌اي شبيه هم نيستند. تفاوت بين بچه‌ها بيش از آن چيزي است که ما معمولاً تصوّر مي‌کنيم. به علاوه، فرهنگ، جامعه، جنسيت و بسياري عوامل ديگر در تربيت کودکان دخالت دارند.
روان‌شناسان خاطر نشان مي‌کنند که سبک‌هاي متفاوتي براي فرزندپروري وجود دارد. آن‌ها عقيده دارند که سبک‌هاي فرزندپروري را مي‌توان بر حسب دو عامل محبت و کنترل پدر و مادر، به چهار دسته تقسيم کرد.


1- نوع A (کنترل زياد، محبت کم)
برخي از والدين عقيده دارند که سخت‌گيري نسبت به فرزندان، بهترين شيوه تربيتي و ضامن موفقيت آن‌ها در آينده است. در اين راستا، برخي از والدين سخت‌گيري را از اندازه مي‌گذرانند. آن‌ها فراموش مي‌کنند که هر کودکي به طور طبيعي تمايل به آزادي و استقلال عمل دارد. سخت‌گيري بيش از حدّ، روح آزادي را در کودک از بين مي‌برد و اين ايده غلط را در او به وجود مي‌آورد که آزاد و مستقل بودن، نامطلوب است. در دنياي پر رقابت امروز، کودک بايد داراي اعتماد به نفس باشد. و اين نيز تنها از طريق پشتيباني والدين به دست مي‌آيد. در شرايطي که پدر و مادر تنها سخت‌گيري و کنترل و نه عشق و محبت را به کار گيرند، فرزندان شخصيت فردي خود را از دست مي‌دهند و در تصميم‌گيري‌هاي مناسب در زندگيشان ناکام مي‌مانند زيرا هميشه اين پدر و مادر بوده‌اند که تصميمات لازم را براي آن‌ها گرفته‌اند. روان‌شناسان به اين پديده، فرزندپروري قدرت طلبانه مي‌گويند. کودکاني که داراي والدين قدرت طلب باشند، استقلال لازم را به دست نمي‌آورند و در شرايطي که نيازمند تصميم‌گيري باشند، دچار اضطراب مي‌گردند. آن‌ها تمايل پيدا مي‌کنند که در تمام فعاليت‌ها نقش دوم را بازي کنند. اين کودکان در بزرگسالي نمي‌توانند نقش رهبري را بر عهده بگيرند. هميشه اين احتمال وجود دارد که آن‌ها در کليه زمينه‌ها احساس زيردستي نسبت به ديگران داشته باشند. در واقع، اين کودکان هرگز نخواهند توانست به اهداف مورد نظر خود در زندگي دست يابند.
2- نوع B (کنترل کم، محبت زياد)
اين نوع ديگري از فرزندپروري است که در آن، والدين عشق و محبت بيش از اندازه، بدون اعمال کنترل‌هاي لازم را ابراز مي‌دارند. اين گونه پدر و مادرها، تحت تأثير اين کج‌فهمي و سوء برداشت که «روان‌شناسان با تنبيه مخالفند»، از به کار بردن هر نوع تنبيهي اجتناب مي‌کنند. در واقع، کودکان بر حسب رفتار و اعمالشان، به تنبيه متناسب نياز دارند. تشويق و تنبيه تنها شيوه‌اي است که باعث مي‌شود کودک بين آنچه درست و آنچه نادرست است فرق قائل شود. از طريق تشويق و تنبيه والدين است که ارزش‌هاي فرهنگي فرا گرفته مي‌شوند. اگر شرايط ايجاد کند کودک به تنبيه نياز دارد. اشتباه عمومي اين است که از يک طرف، بسياري از والدين در تنبيه کردن رفتارهاي ناسازگار و ناهمخوان نشان مي‌دهند. کودکي در يک موقعيت براي کاري که کرده است توبيخ مي‌شود و در موقعيت ديگر، انجام همان کار يا ناديده انگاشته مي‌شود و يا حتي مورد تشويق قرار مي‌گيرد.