(مقاله) اثر ريتم شبانه روزي بر عملكرد بي هوازي

تأثير ريتم شبانه‌روزي روي عملكرد بي‌هوازي از ديرباز مورد توجه فيزيولوژيستهاي ورزشي بوده است در بعضي از موارد تأثير عامل ذكر شده معني‌دار بوده و در بعضي موارد تفاوت‌هاي كشف شده معني‌دار نبوده است.
در بعضي موارد حساسيت تست‌هاي مورد استفاده براي ارزيابي عملكرد بي‌هوازي بررسي شده است.
همچنين تعيين تأثير ريتم شبانه‌روزي روي اجراي بي‌هوازي در رشته‌هاي مختلف ورزشي مورد استفاده قرار گرفته است.
ريتم شبانه‌روزي تغييراتي را در فعاليتهاي فيزيولوژيكي طي يك دوره 24 ساعتي بوجود مي‌آورد.
(minors and waterhouse 1981) بيشترين تفاوتهاي مشاهده شده در دماي مركزي بدن (Akersted 1979) ضربان قلب (HR, Reilly etal 1984)- اكسيژن مصرفي
(VO2, Reilly and Brooks 1982, Giacomoniet al 1999) و تهويه ريوي
(VE, Reilly and Brooks 1982)- آستانه لاكتات كه به عنوان نقطه‌اي كه لاكتات خون بطور تواني با شدت تمرين افزايش مي‌يابد تعريف مي‌شود. (10) (Yeh ea al 1983) اگر يك ريتم شبانه‌روزي براي پاسخ لاكتات خون به ورزش وجود داشته باشد. آن ممكن است بوسيله افزايش در فعاليت كاتكولامين‌ها تشريح شود. همانطور كه بوسيله Deschenes و همكارانش پيشنهاد شده از آنجائيكه كاتاكولامين‌ها خصوصاً آدرنالين الگوهاي بسيار مشابهي در پاسخ به تمرين بعنوان اين يافته‌ها براي لاكتات خون، دنبال مي‌كنند (10)(Mazzeo and Marshall 1989).
يك توضيح براي ريتم‌ شبانه‌روزي هر غلظت لاكتات خون بوسيله Dalton و همكارانش توضيح داده شده كه آن ممكن است در اثر تغييرات شبانه‌روزي در دماي مركزي بدن باشد يك افزايش در دماي بدن فعاليت آنزيمهايي همانند فسفوفروكتوكيناز و لاكتات دهيدروژناز را افزايش دهد كه مي‌تواند در مقابل توليد لاكتات را طي تمرينات افزايش دهد.