ره یاتهای تاریخی در اندیشه امام خمینی

تحقيق ره یاتهای تاریخی در اندیشه امام خمینی
 متشکل از 28 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
در اين مقاله، رويكرد امام خمينى‏رض‏ به تاريخ و عنصر عبرت تاريخى، بررسى شده كه‏چگونه ايشان همواره چشمى به تاريخ اسلام، تاريخ ايران قبل و پس از اسلام و نيز تاريخ‏مبارزات معاصر ايران از جنبش تنباكو، مشروطيت، كودتاى رضاخان و نهضت نفت داشته‏اند. در اين مقاله، رويكرد امام خمينى‏رض‏ به تاريخ و عنصر عبرت تاريخى، بررسى شده كه‏چگونه ايشان همواره چشمى به تاريخ اسلام، تاريخ ايران قبل و پس از اسلام و نيز تاريخ‏مبارزات معاصر ايران از جنبش تنباكو، مشروطيت، كودتاى رضاخان و نهضت نفت داشته‏اند.

مى‏توان گفت كه علم تاريخ را تاريخى طولانى است. زيرا اين پرسش كه گذشته و بخصوص گذشته بشرى‏چگونه بوده است؟ همواره بعنوان يك سؤال بزرگ فرا روى انسان هر عصرى قرار داشته است. حاكمى كه‏مى‏كوشيد با پديد آوردن يك سنگنوشته بر دامنه كوهى يا تهيه لوحى زرين و يا نگارش ختم نامه‏اى، خاطره‏خويش را جاودانه سازد، شبيه آنچه كسانى چون آريا مانند و آرشام يا داريوش و اردشير و شاهپور در تاريخ‏ايران باستان كرده‏اند، گامى در اينجهت مى‏نهاد. همچنين مورخ و نويسنده‏اى كه هر چند خود در پيدايش‏حوادث عصرش نقش چندانى نداشت، اما با ثبت اخبار آن حوادث، در جهت جاودانگى آن مى‏كوشيد (1).
ن.آ.يروفه‏يف ظهور علم تاريخ را در حدود سده‏هاى هفتم و هشتم پيش از ميلاد در يونان مى‏داند (2) هرودوت )425 - 484 ق.م) كه بعنوان پدر علم تاريخ شناخته شده است‏به همان عصر طلايى يونان باستان‏تعلق دارد. كه كتاب او نيز خوشبختانه باقى است (3). گزنفون مورخ برجسته يونان باستان و صاحب آثارى چون‏آناباسيس‏ و كوروپدى‏ از شاگردان سقراط بود و در كنار كسانى چون افلاطون در محضر آن استاد بزرگ‏فلسفه يونان تلمذ مى‏كرد و به همين جهت در كنار آثار فلسفى و تاريخى خويش كتاب خاطرات سقراطى‏ رانيز به پاس حرمت استاد خويش نگاشت (4). علاوه بر تمدن يونان، در تمدنهاى روم ايران باستان، مصر، چين،هند و غيره نيز علم تاريخ همواره شكوفا بوده و بزرگانى را بر سر سفره خود داشته است (5).

مخالفت‏با تاريخ
معذلك كسانى حتى با علم تاريخ مخالفت كرده‏اند. ابن اثير در آغاز كتاب الكامل فى التاريخ‏ مى‏گويد:
من كسانى را ديده‏ام كه خود را دانا و هوشيار مى‏دانند و در دانش فرهيخته، اما با اين وجود، تاريخ را موردتحقير و تمسخر قرار مى‏دهند و از خواندن آن دورى مى‏كنند و آن را لغو مى‏شمارند و تصور مى‏كنند كه‏تنها سود تاريخ در اختيار گذاردن مقدارى قصه و خبر است و آگاه شدن به حديث‏ها و افسانه‏ها، حد نهايى‏آشنايى با تاريخ است (6) .
سپس خود در صدد پاسخ‏گويى به اين سخنان برآمده است:
اما اينان كه چنين مى‏انديشند مغز را رها كرده و به پوست چسبيده‏اندو گوهر را خرمهره مى‏دانند. ولى‏كسى كه خداوند به او طبعى سالم داده است و به راه راست هدايت‏شده است،