پرسشنامه احساس تنهایی اجتماعی ـ عاطفی بزرگسالان (SELSA-S)

در تحقیقات انجام شده بر احساس تنهایی، طی دو دهه گذشته دو دیدگاه عمده در ارتباط با احساس تنهایی به چشم می‌خورد. در دیدگاه نخست، احساس تنهایی حالتی واحد و یکپارچه انگاشته می‌شود که ناشی از کاستی‌هایی در روابط مختلف است؛ یعنی احساس تنهایی در شرایط مختلف دارای علت واحد بوده و تنها از نظر شدت متفاوت است. در دیدگاه دوم، احساس تنهایی پدیده‌ای چندبعدی به حساب می‌آید که از نظر شدت، علل و شرایط متفاوت است. هرچند این دیدگاه انواع مختلف احساس تنهایی را دارای یک هسته مشترک می‌داند اما بر این نکته تاکید دارد که پیامدهای مرتبط با نقص در روابط مختلف، همچون احساس تنهایی، در حوزه‌های ارتباطی خاص از نظر کیفی متفاوت است. طرفداران این رویکرد اظهار می‌دارند که این گونه مفهوم‌سازی از احساس تنهایی، تجارب متنوع و متمایزی را از احساس تنهایی منعکس می‌کند. منتقدان رویکرد تک بعدی احساس تنهایی، ادعا می‌کنند که مقیاس‌های کلی قادر نیستند ماهیت چندعاملی احساس تنهایی را به طور کامل دربرگیرند. به دنبال این انتقادات، در ابتدا، ویس در سال ۱۹۷۳، به منظور تعیین ماهیت ابعاد احساس تنهایی، احساس تنهایی را از احساس تنهایی عاطفی متمایز کرد. بر اساس این تمایز احساس تنهایی عاطفی از دلبستگی نابسنده به خانواده، دوستان و افراد نزدیک معنا می‌یابد؛ در حالیکه احساس تنهایی اجتماعی از تعداد ناکافی رفاقت‌ها و دوستی‌ها ناشی می‌گردد.
معرفی پرسشنامه احساس تنهایی اجتماعی ـ عاطفی بزرگسالان (SELSA-S)

پرسشنامه احساس تنهایی اجتماعی ـ عاطفی بزرگسالان (SELSA-S)  به وسیله دی‌توماسو، برانن و بست در سال ۲۰۰۴، بر اساس تقسیم‌بندی ویس، طراحی و تهیه گردید. این مقیاس دارای ۱۵ گویه است (در فرم ایرانی به ۱۴ گویه تقلیل یافته است) و سه زیرمقیاس احساس تنهایی رمانتیک (پنج‌گویه)، خانوادگی (پنج گویه)، و اجتماعی (پنج‌گویه) است و احساس تنهایی عاطفی از مجموع نمرات زیرمقیاس‌های رمانتیک و خانوادگی بدست می‌آید.